Dzieci Indygo
żyją inaczej
Najwcześniejsze Dzieci Indygo pojawiły się w niewielkich grupkach w latach 50-tych, aby zbadać tę planetę i zacząć przecierać szlaki na użytek następnej większej grupy, podążającej śladami tej pierwszej. Pionierzy znaleźli się między innymi wśród twórców ruchu hippisów, a główna fala narodzin przypada na potomstwo dzieci-kwiatów z lat siedemdziesiątych.
Dzieci Indygo, a więc i mnie, łatwo rozpoznać po ewidentnych cechach charakteru:
Jesteśmy starymi duszami i stąd nasza mądrość uniwersalna.
Okresowo możemy być zagubieni bądź zbuntowani, ale w sprzyjających warunkach jesteśmy radośni, idealistyczni i pełni pomysłów i na pewno nie jest z nami nudno.
Posiadamy niewyczerpane pokłady twórczej energii i liczne talenty, a inspiracje czerpiemy wprost ze Światła, ze snów, ze słów zasłyszanych na ulicy, z natury ... a nieustannie pomysły pojawiają się szybciej, niż możemy zrealizować.
Myślimy niemal wyłącznie abstrakcyjnie i zawsze w sposób nowatorski, ale prymusami rzadko bywamy, bo nie podporządkowujemy się i nie uczymy tego co uważamy za zbędne lub idiotyczne.
Bywamy uznawani za cierpiących na zespół ADHD.
Kochamy naturę, harmonię, piękno. Objawiamy silną empatię.
Gwałtownie reagujemy na krzywdę czynioną komukolwiek i nie umiemy znieść cierpienia zwierząt.
Chcemy uczynić Ziemię miejscem bezpiecznym i pełnym miłości.
Wobec ludzi gotowych do zmian jesteśmy ciepli i przyjaźni.
Stajemy się jednak bezwzględni i bezkompromisowi, gdy ktokolwiek stanie nam na drodze, wywiera na nas presję, stara się nas zdominować, lub chce wciągnąć w swoje brudne gry.
Nie ma w nas GENU NIEWOLNIKA, który sprawia, że ludzie albo są podporządkowani albo zniewalają innych.
Dzieci Indygo instynktownie wskazują innym drogę.
Buntownicza natura, odwaga i mocny temperament powodują, że można nas zabić, ale nie można nas do niczego zmusić. Nie poddajemy się prawom sprzecznycm z naszą prawdą uniwersalną.
Nie da się nas wtłoczyć w istniejące ramy edukacyjne, systemy społeczne, religijne, polityczne czy prawne.
Nie uznajemy ograniczeń, nie poddajemy się niezdrowym układom. Nie uginamy karku przed nikim i nie chcemy by ktokolwiek uginał go przed nami.
Wiemy kiedy jesteśmy oszukiwani i kiedy oszukiwani są inni ludzie.
Mówimy dokładnie to co myślimy.
Jesteśmy nieprzekupni i odporni na stan posiadania.
Świat materii jest tylko tłem, pieniądze tylko środkiem. Rzadko gromadzimy coś na zapas, nie można nas przestraszyć utratą czegokolwiek.
Odruchowo obnażamy wszelki bezsens, wspomagając się ostrym poczuciem humoru. Konsekwentnie demaskujemy głupotę.
Dokonujemy powolnych przemian w myśleniu ludzi na całej planecie.
I tu najczęściej nasza rola się kończy. Naszym zadaniem jest inicjowanie procesów transformacji, reszta należy do świata.
Droga doskonalenia się Dzieci Indygo jest równie daleka jak każdego innego człowieka.
Każdy talent musisz najpierw rozwinąć, więc i my obdarzeni zdolnościami szamańskimi, skupiamy się na ich rozwoju. Sami tworzymy własny świat i sami go zmieniamy nie uznając autorytetów. Przychodzi do nas wiele ułatwiających życie wskazówek i wiele ostrzeżeń.
Nasza aura nie ma wyłącznie koloru indygo. Barwa ta przeważa w młodości, później dysponujemy całą paletą barw, czyli wieloma frekwencjami.
A może i Ty jesteś Dzieckiem Indygo?
Komentarze
Prześlij komentarz
Porozmawiajmy ...
Włączona weryfikacja obrazkowa bo spam mi się wdarł.