Wiedźma Gabriela

Moja mama uważała sen za zbędny luksus. Życie prześpisz – mawiała do mnie, a o sobie, że w grobie się wyśpi. Miliardy razy słyszałam od niej – ciągle spisz! To oczywiście nieprawda, spałam tylko tyle ile musiałam. Byłam głęboko nieszczęśliwa jeśli nie odespałam swojego, ale ona nie rozumiała tego.

Nigdy nie myślałam o starości. Dlaczego? Bo nie było wokół mnie dużo starszych ludzi kiedy byłam młoda, a i teraz też starszeństwa niemalże zero. Wydawałoby się, że skoro temat starości jakby mnie nie dotyczył, to przejście w ten wiek będzie dla mnie tragedią. Nic bardziej mylnego. Odetchnęłam! Nareszcie mogłam zwolnic. Nawet nie wiedziałam jak bardzo się ciągle spieszyłam a mimo to wszędzie spóźniałam. Nie zdawałam sobie sprawy jak wiele młodość ode mnie wymagała.

Zmieniamy się! Zmieniamy się obecnie szybciej niż kiedykolwiek wcześniej. Mówię o kobietach. Mężczyźni siłą przeobrażeń zmieniają się również, ale idzie im to ciężko, znacznie oporniej, co nie jest zresztą dziwne, bo są spychani z piedestału władzy, pieniędzy i monopolu na wyłączność w wielu dziedzinach życia. Rodziny wielopokoleniowe w jednym domu odeszły już dawno w niepamięć. Najprostsza, podstawowa: mama, tata i dzieci zaczyna też znikać. Toczy się rewolucja, a wiemy z historii że to duże koszty. W tym wypadku, kosztem, jest pełna rodzina. Dlaczego? Dlatego że kobiety łapią oddech po latach niewoli, pławią się w wolności. Łapią oddech i wszystko co było im zabronione, oraz rozprawiają się z tą resztą która wciąż udupia.

Założę się o miliardy dolarów, że gdyby to mężczyźni rodzili, to porody w bólach, cierpieniu, męce byłyby zamierzchłą historią, a nawet, rozmnażanie odbywałoby się w laboratoriach, pozaustrojowo. Jestem właśnie świeżutko po narodzinach mojego wnuczka.